Biblioteka Publiczna

Autyzm w ujęciu psycholingwistycznym : terapia dyskursywna a teoria umysłu

Autor: Młynarska, Małgorzata

Praca z dziećmi autystycznymi jest fascynująca. Po pierwsze dlatego, że stanowi prawdziwe wyzwanie dla terapeuty mowy. Nie można tej terapii prowadzić bez pełnej determinacji i zaangażowania,jest to szczególny rodzaj zaangażowania emocjonalnego, który nie ma nic wspólnego z sentymentalizmem. Dzieci autystyczne są twardymi przeciwnikami w grze, której reguły próbują narzucić od pierwszego spotkania. Gdyby mogły

zwerbalizować swoją postawę, ich teza mogłaby brzmieć mniej więcej tak: "Mogę żyć bez mówienia do ciebie i bez słuchania tego, co mówisz. Mowa mnie nie interesuje. Ty tez mnie nie interesujesz Wy wszyscy mnie nie interesujecie". Czy czują się dobrze w powierzchownych, zrytualizowanych, bezsłownych relacjach z ludźmi, z których to relacji niewiele korzystają? Myślę, że po prostu się tym nie zajmują. Twardość, o której wspomniałam, dotyczy ich stosunku do własnej osoby. Są sobie samym obojętne. więc nie zajmują się tym, czy jest im dobrze.Od początku walka dotyczy tego. na czym samemu dziecku wcale nie zależy -jego statusu społecznego. To jest walka o jego miejsce wśród ludzi. Ale ilekroć tworzymy mu takie miejsce i chcemy, by je zajęło, ono stamtąd ucieka. Chodzi więc o to, by zrozumiało, a raczej odczuło,że coś traci, odrzucając tę ofertę.Po drugie, fascynacja autyzmem związana jest z poczuciem poruszania się po ziemi nieznanej. Nie pomaga w tym literatura, tak jak wiedza o stanie nieważkości niewiele może pomóc podczas doświadczania tego stanu. Czy ktoś dorosły może przyjąć do wiadomości fakt. że jest całkowicie ignorowany przez kilkuletnie dziecko? Czy może w takiej sytuacji czuć się normalnie? Czy nieod czuje irytacji lub nie straci pewności siebie? Pierwsze spotkania z dziećmi autystycznymi to doświadczanie swoistego "stanu nieważkości", czyli utraty gruntu pod nogami, konieczności poruszania się według całkiem nowych reguł. Irzeba te reguły odkryć, a potem je wykorzystać lub zmienić. Takie doświadczenie rani nasze ego, bo wykazuje marność tego, co mamy do zaoferowania, jeśli kierujemy się tzw. zdrowym rozsądkiem oraz dobrymi intencjami.Takie samo fiasko ponoszą osoby z najbliższego otoczenia, żyjące z dzieckiem autystycznym i usiłujące przebić mur jego obojętności, wykazując, że są dla niego dobre. Często ceną tej postawy jest głęboka frustracja. Fascynacje wywołaną tym wyzwaniem, rzuconym "miłości własnej" czy samozadowoleniu terapeuty, można określić jako istotne przeżycie duchowe.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)