Biblioteka Publiczna

Fajna pozycją. Polecam.

Inspirujaca książka o tym, jak sprawić by jedzenie stało się przyjemnością, nie tylko dla dzieci

Jedna z lepszych biografii, jakie czytałem w tym roku. Oparta na analizie licznych źródeł. Widać dogłębną znajomość tematu, nic dziwnego, patrząc na inne pozycje tego autora.

Pozycja obowiązkowa dla wszystkich turbopariotów.

Bardzo dobra książka dla wszystkich konsumentów farmaceutyków. Głównie dla tych, którzy na wszystko chcą tabletkę plus hipokryzja wielkich muzeów i uczelni w USA

Jest to ciekawe połączenie reportażu, książki podróżniczej i popularnohistorycznej. Ale im dalej, tym trudniej się ją czyta, Niestety, czas nie obszedł się z dziełem Wańkowicza zbyt łaskawie. Językowo dość archaiczna, przeładowana statystykami, a nade wszystko ideowo propagandowa. I chociaż autor kilkakrotnie zastrzega, że chce być obiektywny, na chęciach poprzestaje. Trudna lektura.

Rewelacyjnie się czyta, wiele wyjaśnia z dzisiejszej rzeczywistości.

Polecam dla dziecka w wieku 1-2 lata. Córka w wieku 15 miesięcy jest zachwycona tą książeczką.

E-book się nie pobiera, a pomimo to jest widoczny na moim koncie jako pobrany.

Powieść jest bardzo niejednoznaczna: prosta a poetycka, realna a magiczna, dziecinna a dojrzała, brutalna a łagodna.
To opowieść o typowej polskiej wsi sprzed pół wieku, z jej dysfunkcjami społecznymi i rodzinnymi, na tle sielskiego krajobrazu. Autorka pisze ładnym językiem, miejscami ironicznym i bardzo dosadnym. Warto przeczytać tę książkę i przypomnieć sobie wakacyjny wyjazd do rodziny na wsi, co było częstym udziałem osób ze starszego pokolenia.

Opowieść nieco tendencyjna, ponieważ wyraźnie widać, że autorka przekłada współczesne standardy na realia polskiej wsi XIX i XX wieku. Czytelnik powinien mieć tego świadomość, ponieważ to bardzo zgrzyta. Jednak zważywszy na środowisko, z którego wywodzi się autorka, taki zabieg wcale mnie nie dziwi.

https://www.youtube.com/watch?vDluYHdgfnVE&listWL&index1

Witam.Mam pytanie. Czy ta pozycja wróci jako dostępna dla czytelników? Dziękuję za odpowiedź.

Tego się nie da czytać

Tego się nie da czytac

Jakościowy reportaż. Szczególnie przydałby się jako pozycja obowiązkowa dla: posłów wszelakiej maści, samochodziaży nałogowych, mieszkańców wielkich miast nie zdających sobie sprawy jak wygląda komunikacja 10 km. dalej.
Jest trochę stronniczy. Oczywiście, jak każdy reportaż. Żaden tekst nie może być w pełni obiektywny. Ale w tym właśnie siła dobrego reportażu, że daje głos najbardziej wykluczonym. I pokazuje jak ten głos się zderza ze zdaniem większości.
Czyta się trochę jak horror. Pokazuje rozkład komunikacji zbiorczej. I, najważniejsze, - mentalność, która jest temu powodem. Nie sytuacja ekonomiczna, nie reguły rynku, tylko przekonania i partykularne interesy są przyczyną słabego stanu komunikacji. Oczywiście tekst ma już parę lat, niektóre rzeczy się zmieniły w tym na lepsze, ale mentalność bez zmian.

Ta książka jest rzeczywiście tak dobra jak o niej się mówi. Dla pasjonatów Karkonoszy i kryminałów - pozycja obowiązkowa! Autor ma styl, pomysł, dużą wiedzę o Karkonoszach. Ma talent opisać góry tak, że wszystko to stoi przed oczyma. Dla takich jak ja, kto tam lubi łazić, to szczególna gratka. No i jest utrzymany idealny balans pomiędzy akcja a opisami / historią. I, oczywiście, redaktor wykonał dobrą robotę. Szczerze polecam, jeden z najlepszych polskich kryminałów co ostatnio przeczytałam.

Bardzo dobra pozycja. Po przeczytaniu wypożyczonej książki już wiem że kupię żeby mieć na stało w domu. Najlepsze to że nie zawiera tylko tras po polskiej stronie, ale też tych po czeskiej i niemieckiej. Przyda się i dla tych kto dużo chodzi po górach i zna Sudety, i dla tych kto tylko odkrywa dla siebie te piękne góry. Ciekawe pomysły na wycieczki, różne informacje. Jakościowy treściwy przewodnik. Jedyna rzecz na którą trzeba zwrócić uwagę - podany czas przejścia poszczególnych odcinków jest minimalny, raczej dla tych kto szybko się porusza. Dla człapiących, osób starszych i grup z dziećmi - warto doliczyć trochę czasu. No i oczywiście czas na podziwianie widoków, przerwy etc.

Po tę książkę sięgnęłam z polecenia kilku osób, które wyrażały się o niej entuzjastycznie, jako o swoistym poradniku jak poradzić sobie ze stanami depresyjnymi, napadami lękowymi, czy nieustannie powracającącymi chorobami, niepozwalającymi spokojnie żyć, których przyczyn nie potrafił rozpoznać żaden lekarz, a które - jak się okazuje - mogą mieć źródło w rodzinnej, wielopokoleniowej traumie, która nigdy nie została przepracowana, a ból z nią związany nie znalazł nigdy swojego ujścia.
Pomimo słów zachwytu nad książką stwierdziłam, że nie jest to książka dla mnie. Przeczytałam jej część i zaprzestałam, bo nużyła mnie i irytowała. Może dlatego, że uważam się za osobę silną psychicznie, która nie ufa psychologom i uważa, że potrafi sobie sama poradzić ze swoimi traumami - co jak dotąd się udaje w moim dość długim już życiu.
Jeśli jednak komuś książka pasuje jako życiowy poradnik, niech pamięta, że nie powinna zastępować wizyty u dobrego specjalisty.