Biblioteka Publiczna

Wysłany: 2020-05-02 18:49:32

Powieść jest bardzo japońska, co przejawia się w prowadzeniu narracji. Wszystko jest spokojne, grzeczne, wyważone, bez emocji. Bohaterowie wyrażają się w sposób ugrzeczniony, nigdy nie mówią wprost, o co im chodzi, zawsze zwracają się z ogromnym szacunkiem do drugiej osoby, co powoduje, że pewne rzeczy trzeba czytać między wierszami, tym bardziej że autor nie narzuca żadnej interpretacji, nie ocenia, nie opisuje uczuć swoich bohaterów. O tym, jacy są, możemy wnioskować tylko z ich zachowania, ponieważ nawet w narracji Etsuko wyraża się bardzo bezosobowo.
"Pejzaż w kolorze sepii" przedstawia nam historię opowiedzianą w dwóch czasach: przeszłym - jeszcze z czasów mieszkania w Japonii i teraźniejszym - z życia w Anglii. Narratorką jest mieszkająca w Anglii owdowiała Etsuko, której starsza córka niedawno popełniła samobójstwo, z czym matka nie może się pogodzić.
Nie jestem pewna, czy wszystko dobrze zrozumiałam, ale gdybym miała w jednym zdaniu napisać, o czym właściwie jest ta powieść, powiedziałabym, że jest o wspomnieniach, o tym, jak zapamiętujemy różne wydarzenia i jak na przestrzeni lat są one przekształcane przez naszą pamięć. Autor jednak znów nie podaje jednoznacznej interpretacji, nie wyjaśnia absolutnie niczego, pozostawiając czytelnika w sferze domysłów...
Warto przeczytać, choćby dlatego, że jest to debiut powieściowy jednego z najwybitniejszych brytyjskich pisarzy, laureata Bookera i Nagrody Nobla 2017.