12 rozmów o miłości : rok po katastrofie
"Dwanaście rozmów o miłości : rok po katastrofie"
Dwanaście portretów dwunastu mężczyzn.
Dwanaście miesięcy w życiu bliskich każdego z Nich.
Dwanaście sposobów na oswojenie tego, co nieodwracalne.
Joanna Racewicz, dziennikarka, w rozmowach z kobietami, których bliscy zginęli w katastrofie smoleńskiej. Wsród pasażerów tego tragicznego lotu był również Mąż autorki, kpt. Paweł Janeczek - szef ochrony Prezydenta RP.
To rozmowy o codzienności i o dniach wyjątkowych.
O radości i tęsknocie. O życiu i śmierci. To rozmowy o miłości.
Odpowiedzialność: | Joanna Racewicz. |
Hasła: | Katastrofa smoleńska (2010) Biografie Publicystyka polska - od 2001 r. |
Adres wydawniczy: | Warszawa : Wydawnictwo Zwierciadło, cop. 2011. |
Opis fizyczny: | 285, [3] s. : il. kolor. ; 24 cm. |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
- Wstęp
- Lucyna Gągor Koszula od munduru
- Halina Jankowska, Elżbieta Łuczyńska Cień
- Barbara Kazana Niezgoda na ostateczność
- Joanna Puzyna-Krupska Razem
- Beata Lubińska Stetoskop
- Małgorzata Michalak czekolada z orzechami
- Magdalena Protasiuk Pan Bóg zsyła tylko to, co możemy znieść
- Jolanta Przewoźnik Obrączka z rysą
- Izabella Sariusz-Skąpska Rodowy sygnet
- Krystyna Łuczak-Surówka Drzewo
- Barbara Stasiak Pusty pejzaż
- Małgorzata Sekuła-Szmajdzińska Życzę Ci siły
Zobacz spis treści
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
ulas
Posty: 1522
Wysłany: 2011-09-20 14:50:57
Gdy dowiedziałam się, że książka ta ukazała się na rynku, nie byłam pewna, czy zechcę ją przeczytać, bo miałam już szczerze dość tematyki smoleńskiej. Jednak po kilku miesiącach sięgnęłam po nią, bo dotarło do mnie, że nie jest to kolejna publikacja o smoleńskiej katastrofie, która pojawia się jedynie w dalszym planie, natomiast jest to przede wszystkim obszerna książka z dwunastowa pięknymi opowieściami/rozmowami, uzupełnionymi zdjęciami, o miłości właśnie - jak jest w tytule - o głębokiej miłości trwalszej niż życie, o codzienności po stracie najbliższej osoby, o samotności, cierpieniu, smutku... Rozmowy przeprowadzone zostały z niezwykłą delikatnością, zrozumieniem, empatią i - odnoszę wrażenie - że nie powstałaby ta przejmująca książka z bardzo osobistymi zwierzeniami, gdyby rozmowy próbowała przeprowadzić kobieta niebędąca jedną z nich - smoleńskich wdów.
Polecam, bo książka warta przeczytania.