Biblioteka Publiczna

Gracz

Tyt. oryg.: "Igrok ".

Autor: Dostoevskij, Fedor Mihajlovič

   Notka biograficzna  

Fiodor Dostojewski był hazardzistą, podobnie jak główny bohater jego opowieści Aleksy Iwanowicz. "Gracza" napisał niewiarygodnie szybko, w ciagu miesiąca, by spłacić swoje karciane długi. Książka zawiera wiele autobiograficznych motywów, m.in. obsesyjnego uczucia do kobiety, stanowiącego dla bohatera namietność równie niebezpieczną jak hazard. Obiekt jego uczuć ma na imię Polina, dokładnie tak, jak

ówczesna towarzyszka pisarza, Polina śusłowa. Fikcyjne miejsce akcji - Ruletenburg także przypomina Baden-Baden, Wiesbaden czy Marienbad. W tamtejszych kasynach Dostojewski spędził wiele czasu w pierwszej połowie lat sześćdziesiątych XIX wieku.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Dostoevskij, Fedor Mihajlovič

Rosyjski powieściopisarz. Studiował w Petersburgu inżynierię. Początkowo zarabiał jako tłumacz. Już pierwsza powieść „Biedni ludzie” 1845, wydanie polskie 1929 przyniosła mu wielki sukces. W kolejnych stał się mistrzem analizy psychologicznej. Tworzył prozę na pograniczu realności i wyobraźni. Był zafascynowany irracjonalnymi pierwiastkami natury ludzkiej oraz walką dobra ze złem czającym się wszędzie. Tu: „Sobowtór” 1846, wydanie polskie 1962, „Białe noce” 1848, wydanie polskie 1902. Na dalszą twórczość wywarło silny wpływ aresztowanie go za działalność [>>] polityczną, wyrok śmierci 1849 zamieniony na katorgę i służbę wojskową, które to przeżycia znalazły oddźwięk m.in. we „Wspomnieniach z domu umarłych” 1860-1862, wydanie polskie 1897. Atakował ówczesny indywidualizm filozoficzny, dopatrując się w nim destrukcyjnego wpływu na człowieka i jego moralność, m.in. w „Notatkach z podziemia” 1864, wydanie polskie 1929 oraz w „Zbrodni i karze” 1866, wydanie polskie 1887-1888. Mimo sukcesu jednej z najwybitniejszych swoich powieści - „Zbrodni i kary” – popadł w długi i uciekł przed wierzycielami za granicę 1867-1871, gdzie wydał „Idiotę” 1868, wydanie polskie 1909 oraz „Biesy” 1872, wydanie polskie 1908. Ta druga powieść przyniosła mu europejski rozgłos. W „Braciach Karamazow” 1879-1880, wydanie polskie 1913 potępił zarówno kapitalistyczną cywilizację, jak ruchy socjalistyczne i rewolucyjne, zarzucając im zagubienie wartości chrześcijańskich i opowiadając się stanowczo przeciwko ateizmowi. Był pisarzem pełnym moralnej pasji, nowatorem artystycznym wahającym się między skrajnym sceptycyzmem i nadzieją. Jest jednym z największych pisarzy czasów nowożytnych, wywarł duży wpływ na literaturę światową. W polskich przekładach także: „Dzieła” 1928-1929, „Z pism” tom 1-11, 1955-1964.

Źródło: https://lubimyczytac.pl/autor/23948/fiodor-dostojewski

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: