Moje zeznania
Tyt. oryg.: "Moi pokazaniâ ".
Ruch dysydencki w ZSRR pojawił się pół wieku temu - nagle i jakby znikąd, wprawiając w zdumienie nie tylko sowieckie władze, ale także zachodnich sowietologów. Do tej chwili nikt nie ośmielał się nawet myśleć, że możliwe jest w Związku Radzieckim jawne działanie niezależnych stowarzyszeń. Anatolij Marczenko, prostyrobotnik, jako młody chłopak przypadkowo dostał się w tryby opresywnego
systemu i wszedł w środowisko więźniów politycznych, by z czasem stać się jednym z nich. Łagry mordowskie, do których trafił w latach 60. i które opisuje w swoich wspomnieniach, stały się jego "uniwersytetem". Poznał tam prawdziwą historię, nauczyłsię podstaw ekonomii, wiedzy o polityce i stał się zdeterminowanym przeciwnikiem nieludzkiego systemu, a zarazem prawdziwym humanistą.Zmarł 8 grudnia 1986, w wyniku głodówki, którą podjął w więzieniu w obronie więźniów politycznych w ZSRR. Pięć dni później Michaił Gorbaczow odbył rozmowę telefoniczną z Andriejem Sacharowem przebywającym na zesłaniu w Gorkim, co zapoczątkowało proces uwalniania więźniów politycznych. W 1988 roku Parlament Europejski przyznał po raz pierwszy Nagrodę im. Andrieja Sacharowa - Nelsonowi Mandeli i Anatolijowi Marczence.
Zobacz pełny opisOdpowiedzialność: | Anatolij Marczenko ; z ros. przeł. Jerzy Szokalski. |
Seria: | Świadectwa. Rosja XX Wiek |
Hasła: | Marčenko, Anatolij Tihonovič (1938-1986) Obozy pracy - ZSRR - 1945 -1991 r. Więźniowie polityczni - ZSRR - 1945 1991 r. ZSRR - polityka wewnętrzna - 1945 - 1991 r. Pamiętniki rosyjskie - 20 w. |
Adres wydawniczy: | Warszawa : Ośrodek Karta, 2014. |
Opis fizyczny: | 364, [3] s. ; 21 cm. |
Skocz do: | Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)