Życie starożytnych posągów
W Życiu starożytnych posągów po raz pierwszy przedstawiono i wyjaśniono pewien fenomen kultur starożytnych - przypisywania posągom przejawów życia podobnego do ludzkich. Posągi były czczone: okadzane, namaszczane, poddawane ablucjom i przyozdabiane biżuterią. Niektóre miały poruszać się, łzawić, a nawet pocić. Wydawały dźwięki, mówiły, słyszały i widziały, czuły dotyk
i leczyły. Brały udział zarówno w życiu codziennym, jak i w wydarzeniach nadzwyczajnych, w wojnach, w wyroczniach. Często masowo były niszczone i usuwane przez obcych najeźdźców.
Autor - wybitny znawca historii sztuki - udowadnia, że w żadnej innej epoce rola posągów nie była tak ważna dla ludzi, jak w epoce starożytnej. I nigdy później ich liczba nie była tak znaczna, by można było mówić o tłumach posągów, nie tyle towarzyszących życiu ludzi jako dekoracyjny entourage, ale w nim uczestniczących, niemal na równych zasadach. Już nigdy później dzieła sztuki nie zerobiły takiej kariery.
Odpowiedzialność: | Tomasz Wujewski. |
Hasła: | Kultura - 2 w. p.n.e.-8 w. Rzeźba - 2 w. p.n.e.-8 w. Rzeźba - a architektura Sztuka - historia - 2 w. p.n.e.-8 w. |
Adres wydawniczy: | Poznań : Wydawnictwo Poznańskie, copyright 2017. |
Opis fizyczny: | 446, [1] strona : ilustracje ; 25 cm. |
Uwagi: | Bibliografia na stronach 391-412. Streszczenie angielskie. |
Skocz do: | Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)