Świetny debiut amerykańskiego pisarza. Bohaterem powieści jest Amory Blaine, niezwykle przystojny i inteligentny młody człowiek, student Uniwersytetu Princeton. Po szczęśliwym dzieciństwie wchodzi w czas dorosłości, staje się literackim estetą, przyjaźni z innymi początkującymi pisarzami, poznaje fascynujące kobiety. Próbuje znaleźć swoje miejsce w świecie. Powieść jest utrzymana w romantycznym nastroju, a zarazem głęboko osadzona w realiach Ameryki "epoki jazzu".
Odpowiedzialność:
Francis Scott Fitzgerald ; przekład Agata Hibner-Białobrzeska.
Urodzony: 24 września 1896 r.
Zmarły: 21 grudnia 1940 r.
Amerykański pisarz, nowelista, scenarzysta filmowy. Był jednym z czołowych przedstawicieli straconego pokolenia pisarzy amerykańskich, w swojej twórczości ukazał swoje rozczarowanie i anarchiczny bunt młodego pokolenia amerykańskiego wobec rzeczywistości po zakończeniu I wojny światowej.
Jego utwory, na których piętno odcisnęły przemiany ideowo-moralne i obyczajowe w stosunkach amerykańskich w latach dwudziestych XX wieku, zjednały mu opinię kronikarza epoki jazzu. Napisał pięć powieści, a także wiele opowiadań, [>>] w Polsce opublikowano pięć zbiorów: Historia jednego wyjazdu 1962, Odwiedziny w Babilonie 1963, Piękność Południa i inne opowiadania 1981, Popołudnie pisarza i inne opowiadania 1989 oraz Ciekawy przypadek Benjamina Buttona i inne opowiadania 2008. W Polsce wydane zostały jego listy do córki pod tytułem Francis Scott Fitzgerald. Listy do córki 1982.
Jako scenarzysta w Hollywood pracował dla Metro-Goldwyn-Mayer i Twentieth Century Fox. Pisał scenariusze, poprawiał teksty innych scenarzystów np. po Aldousie Huxleyu scenariusz Madame Curie dla Grety Garbo, szlifował tekst Przeminęło z wiatrem. Jego ostatnie honorarium wynosiło 700 dolarów tygodniowo.
Urodził się w katolickiej, irlandzkiej rodzinie w Saint Paul, stolicy stanu Minnesota. Imiona otrzymał po sławnym dalszym kuzynie ze strony ojca, Francisie Scotcie Keyu 1779–1843, autorze hymnu państwowego Stanów Zjednoczonych, The Star-Spangled Banner.
W 1913 podjął studia na Uniwersytecie w Princeton, które przerwał w 1917, by wstąpić do wojska. W 1920 wziął ślub z Zeldą Fitzgerald z domu Sayre, z którą miał ukochaną córkę, Scottie. Zelda Fitzgerald była inspiracją wielu najbardziej znanych bohaterek płci żeńskiej w utworach Francisa Scotta Fitzgeralda np. Nicole Diver w utworze Czuła jest noc, a później także inspiracją tytułowej bohaterki popularnej serii gier komputerowych, The Legend of Zelda.
Scott i Zelda wiedli bujne życie towarzyskie w Stanach i Francji, zwłaszcza na Riwierze Francuskiej. Byli bohaterami setek anegdot i dziesiątków skandali. Scott miał skłonność do nadużywania alkoholu. Znaczna część sporych dochodów rodziny szła na utrzymanie niezbornej psychicznie Zeldy, a część na wychowanie i naukę Scottie. Los córki był obsesją pisarza. Chciał, by była świetnie wykształcona, mądra i moralna. Prowadził dla niej osobne wykłady, podsuwał lektury.
W Hollywood żył i mieszkał z Sheilą Graham, dziennikarką. Jednak do końca, mimo choroby Zeldy i swoich romansów, Fitzgerald chciał zachować rodzinę, a żadna kobieta nie fascynowała go bardziej od żony.
Scott zmarł przedwcześnie, w wieku 44 lat. Przyczyną śmierci była choroba alkoholowa, a bezpośrednio – drugi atak serca. Od 1975 Francis Scott Fitzgerald jest pochowany wraz z żoną na cmentarzu przy parafii św. Marii w Rockville, w stanie Maryland.