Córka papieża
Tyt. oryg.: "Figlia del papa ".
Lukrecja była dzieckiem kardynała Rodrigo de Borgii, późniejszego papieża Aleksandra VI, i jednej z jego luksusowych kurtyzan. Otrzymała staranne wykształcenie, miała być dobrze wychowaną panienką.
Miała 12 lat, gdy po raz pierwszy posłużyła ojcu do osiągnięcia politycznych celów. Wydał ją za mąż i był świadkiem nocy poślubnej. Z pierwszym mężem sam ją
rozwiódł, drugiego zamordował, na trzeciego wybrał kobieciarza i syfilityka.
Mimo przeciętnej urody stała się symbolem rozbuchanych żądz erotycznych i rozwiązłego stylu życia. Oskarżana o kazirodcze stosunki z ojcem i bratem nazywana była "największą kurtyzaną Rzymu".
Lukrecja od zawsze fascynowała artystów, to im zawdzięcza wizerunek kobiety demonicznej. Taką znamy ją z głośnego serialu Rodzina Borgiów, który Dario Fo zaatakował jako "skupiony wyłącznie na seksie i graniczący z pornografią".
Dario Fo staje w obronie Lukrecji. Swą książkę oparł na źródłach, m.in. na autentycznych listach córki papieża. Odnalazł w nich raczej kobietę łagodną, uwikłaną w okrutną grę ojca i odważną niż femme fatale. To jej - po raz pierwszy w dziejach - oddaje głos w swojej mistrzowskiej powieści.
Odpowiedzialność: | Dario Fo ; [ilustracje Dario Fo we współprracy z Jessicą Borroni i Michelą Casiere]. |
Hasła: | Borgia, Lucrezia (1480-1519) Borgia (rodzina) Rody - Włochy - 15-17 w. Włochy - 15-16 w. |
Adres wydawniczy: | Kraków : Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2015. |
Opis fizyczny: | 311, [4] s. : il. kolor. ; 22 cm. |
Uwagi: | Tyt. oryg.: La figlia del papa. U dołu s. tyt. : Znak Horyzont. U góry okł.: prawdziwa historia Lukrecji Borgii. Nowa powieść zdobywcy literackiej Nagrody Nobla. Bibliogr. s. [315]. Tekst tł. z jęz. wł. |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Wyp. Nr 42
ul. Antalla 5
Wyp. Nr 46
ul. Kowalczyka 3
Wyp. Nr 69
ul. Raciborska 20
Sygnatura: 94(4) Włochy
Numer inw.: 38654
Dostępność: tylko na miejscu
Luiza
Posty: 43
Wysłany: 2016-11-17 11:51:35
Coś pomiędzy tekstem sztuki, paradokumentem, satyrą i powieścią. Dialogi niczym przeniesione wprost ze sceny - brzmią, jakby były objaśnianiem czytelnikowi toku fabuły, a nie jak realistyczne rozmowy są niekiedy przerysowane w formie. Autor skupił się na postaci Lukrecji Borgii i kontekście jej historii (obrysował więc wyraźną kreską także innych bohaterów, którzy byli z nią związani), zaś sposób, w jaki to opowiedział... hmmm... w powieści bym takiego stylu nie zaakceptowała. Tutaj od początku dało się zauważyć mnóstwo ironii, kpiny, sarkazmu. Nie polecam, ale... co kto lubi.