Biblioteka Publiczna

Japoński kochanek

Tyt. oryg.: "Amante japonés ".

Autor: Allende, Isabel

   Notka biograficzna  

Alma Belasco, bogata dama ze znanej i szanowanej rodziny, niespodziewanie porzuca dostatnie życie i przenosi się do Lark House, nietypowego domu seniora pełnego ekscentrycznych staruszków. Tam zaprzyjaźnia się z jedną z pracownic, Iriną Bazili, przed którą stopniowo odsłania swoją przeszłość. Irinę i Setha, ukochanego wnuka Almy, intrygują przede wszystkim zdjęcia nieznanego Japończyka i listy, które starsza

pani wymienia z tajemniczym kochankiem; razem próbują zrekonstruować pasjonującą historię jej wielkiej miłości, która mimo licznych przeszkód przetrwała kilkadziesiąt lat. Akcja powieści toczy się w San Francisco. Współczesną opowieść autorka przeplata wspomnieniami Almy i historią jej rodziny, sięgającą początków XX wieku. Główne bohaterki, Almę i Irinę, na pozór różni niemal wszystko: wiek, status społeczny, doświadczenia. Pierwsza jest dumną, pewną siebie kobietą, druga zahukaną dziewczyną, tragicznie doświadczoną przez los. Obie jednak wyemigrowały do Stanów Zjednoczonych z Europy - Alma z Polski, a Irina z Mołdawii - w poszukiwaniu lepszego życia, przeszłość obu kryje tajemnice. "Japoński kochanek" to książka przede wszystkim o miłości, ale także opowieść o starości i umieraniu, o losach japońskich imigrantów w Stanach Zjednoczonych podczas drugiej wojny światowej, o oderwaniu od korzeni i trudnej walce z konwenansami.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Allende, Isabel

Isabel Allende urodziła się w Peru, jako córka Francisci Llona Barros i jej męża dyplomaty, Tomás Allende, chilijskiego ambasadora Peru. Jej ojciec był też najbliższym kuzynem Salvadora Allende, prezydenta Chile w latach 1970 -1973. W latach czterdziestych związek ten uznany został za mezalians i małżeństwo nie przetrwało długo. W 1945, po "zniknięciu" Tomasa, matka Isabel, przeniosła się wraz z trójką dzieci do Santiago w Chile, gdzie mieszkali do 1953. W latach 1953 - 1958, matka Allende została żoną Ramóna Huidobro i wiele razy się przeprwadzali. Huidobro był dyplomatą [>>] na placówce w Boliwii i Bejrucie. W Boliwii, Allende chodziła do prywatnej Amerykańskiej szkoły, natomiast w Bejrucie pobierała prywatne lekcje angielskiego. Rodzina powróciła do Chile w 1958. Allende uczyła się również w domy. Młoda Isabel uwielbiała czytać, szczególnie prace Williama Shakespeare. W 1970 Salvador Allende mianował Huidobro ambasadorem Argentyny. W tym czasie w Chile, Allende ukończyła szkołę średnią i poznała studenta studenta inżynierii Miguela Frías, za którego wyszła w roku 1962. Allende wyszła za mąż wcześnie za człowieka pochodzącego z rodzina zafascynowanej kulturą brytyjską i prowadziła trochę podwójne życie: w domu była posłuszną żoną i matką dwójki dzieci, publicznie stała się, po przetłumaczeniu książek Barbaray Cartland, nowoczesną, znaną z telewizji osobą, pisarką i dziennikarką feministycznych magazynów. Od 1959 do 1965, Allende pracowała dla odziału ONZ do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa w Santiago, później w Brukseli i w innych miejscach w Europie. W Chile, pracowała również jako tłumaczka angielskich powieści dla kobiet. Została jedak zwolniona, za nieautoryzowane zmiany w dialogach bohaterek, chcąc nadać im bardziej inteligentne brzmienie i za wprowadzanie wątków feministycznych. W 1963 urodziła się córka Isabel i Friasa - Paula. W 1966, Allende wróciła do Chile i jeszcze tego samego roku urodziła syna Nicolas. Dojście do władzy Augusto Pinocheta w 1973 roku i śmierć Salvadora Allende zmieniły życie pisarki Jej matka i wujek Ramon wyjechali Wenezueli. Isabel z rodziną pozostała w kraju ale nie na długo. Nazwisko Allende stało się niewygodne a sama Isabel, jako feministka, zwolenniczka lewicy i działaczka polityczna była śledzona i inwigilowana. Straciła pracę w prasie i telewizji. Pewnego dnia jej dzieci wróciły ze szkoły przerażone po napaści przez grupę nieznajomych mężczyzn. Isabel podjęła decyzję o emigracji i wkrótce, wraz z rodziną wyjechała do matki i wuja Ramona. Mówiła, że Pinochet sprawił, że została pisarką. Osiadła w Wenezueli i tam, by zagłuszyć nostalgię, zaczęła pisać o dziejach swojego kraju i swojej rodziny. Została też dziennikarką w jednej z głównych gazet "El Nacional". W 1978 opuściła męża i wyjechała na 2 miesiące do Hiszpanii, by później do niego powrócić. W 1981, gdy Allende dowiedziała się , że umiera jej dziadek zaczęła pisać do niego list, który przerodził się w powieść. Tak powstał "Dom Duchów"1982. Książka odniosła duży sukces, a Allende została porównana do Gabriela Garcíi Márqueza i przypisana do stylu stylu znanego jako realizm magiczny. Podczas wizyty w Californii w 1988, Allende poznała swjego drugiego męża, prawnika Williama Gordona. Po długiej i ciężkiej chorobie, w 1992 Paula umarła na porfirię. Allende poświęciła swojej umierającj córce jeden z najbardziej osobistych utworów "Paula", w którym pisze: " Żegnaj mi, Paulo, pod postacią kobiety. Witaj mi, Paulo, pod postacią ducha." W 2003, Allende otrzymała obywatelstwo amerykańskie i w zamieszkała w San Rafael w Californii wraz z najbliższą rodziną. Allende większość czasu w tej chwili poświęca mężowi, synowi i wnukom. W 2006, była jedną z ośmiu osób, które niosły flagę olimpijską na otwarciu Zimowej Olimpiady w Turynie we Włoszech. Książki Allende zostały przetłumaczone na wiele języków, a ona sama stała się jedną z najpoczytniejszych chilijskich autorów. Otrzymała również wiele literackich nagród. Posiada niezwykły styl snucia opowieści i dotykania poprzez słowa, najczulszych strun ludzkiej duszy.

Źródło: http://lubimyczytac.pl/autor/14945/isabel-allende

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: