Biblioteka Publiczna

Wysłany: 2016-04-08 16:02:57

Nie jest łatwo być matką trójki dzieci, dobrą żoną, zorganizowaną panią domu, oddaną przyjaciółką, a do tego niezłą mamuśką... O tym wszystkim wie Lucy, która odeszła z pracy, by zostać pełnoetatową mamą, bo mimo że tęskniła za pracą, to bardziej tęskniła za swoimi dziećmi. I tak toczy się jej życie. Powoli, w niekontrolowanym chaosie, z mężem architektem, który jednocześnie ma obsesję na punkcie planów, schematów i organizacji. Trudno wyobrazić sobie bardziej niepodobnych do siebie ludzi związanych małżeństwem i dziećmi. I miłością, oczywiście, bo czego by nie mówić, obsesyjny Tom i nieuporządkowana Lucy kochają się i kochają swoje dzieci.
Ale życie nie jest proste. W życiu Lucy pojawia się Seksowny Udomowiony Tatuś, czyli ojciec, którego spotyka odwożąc swego syna do szkoły. I Seksowny Udomowiony Tatuś zaczyna zajmować w jej myślach coraz więcej miejsca.
Och, każdy ma prawo do fantazji, prawda?
Gdybyż to było takie proste...
Lucy jednak ma niesłychany talent do wikłania się w dziwaczne sytuacje: do gubienia kluczy od domu wielokrotnie i z przytupem, do pozostawiania gdzieś auta i zapominania o tym, do wychodzenia z domu z farbą na brwiach, do włamań do domu Niezłej Mamuśki czyli zaprzyjaźnionej ze szkoły mamy. A do tego najmłodszy syn, który jak kot znaczy teren, nieważne czy to kosz na śmieci czy noga hollywoodzkiego gwiazdora, średni syn, który obawia się, że się kurczy i ma obsesję na punkcie "Dźwięków muzyki" Są jeszcze przyjaciółki, które uważają Lucy za matkę doskonale zorganizowaną, prowadzącą idealne życie..., same uwikłane w dziwaczne relacji. Jest też brat psychoterapeuta. Zadłużone karty kredytowe. Teściowa rozpoczynająca swoje życie z dawną miłością. I piknik w kostiumach rzymskich...
To naprawdę mieszanka wielce wybuchowa, a przede wszystkim zabawna i błyskotliwa.

I mimo że jest trochę dłużyzn w postaci niezbyt trafnie umiejscowionych retrospekcji z życia głównej bohaterki (oczywiście także zabawnych), to polubiłam tę książkę i jej bohaterów. Lucy pokochałam. I naprawdę kibicowałam jej w tej wiecznie rozgrywającej się w jej głowie wojnie