Listy do żony. [T. 2], (1928-1931)
Drugi tom listów Witkacego do żony zawiera 321 listów z lat 1928-1931. To ważny okres w jego życiu i twórczości. Pisze wtedy najważniejszą powieść "Nienasycenie" i w listach szczegółowo informuje Jadwigę o pracy nad wersją brulionową, a potem nad czystopisem. Przygotowuje także książkę polemiczną "Ostatnia pigułka dla wrogów", której nie zdołał wydać i która zaginęła. W roku
1930 intensywnie pracuje nad broszurą o narkotykach, w której wykorzystuje swoje doświadczenia i eksperymenty z narkotykami (m.in. z peyotlem), a potem rozpoczyna pisać ostatnią powieść "Jedyne wyjście". Boryka się z różnymi chorobami i kłopotami materialnymi, a jego małżeńśtwo przeżywa poważny kryzys. Jedną z przyczyn jest romans z młodszą o siedemnaście lat mężatką, który przysparza mu wiele przykrych i dramatyczych przeżyć. Trudny rok 1931 zamyka śmierć matki Marii Witkiewiczowej. Ze wszystkich tych spraw i zdarzeń spowiada się w listach do żony.
Zobacz pełny opisOdpowiedzialność: | Stanisław Ignacy Witkiewicz ; przygot. do druku Anna Micińska ; oprac. i przypisami opatrzył Janusz Degler. |
Seria: | Dzieła zebrane / Stanisław Ignacy Witkiewicz : wyd. krytyczne ze wstępem Jana Błońskiego : kom. red. przewodn. Janusz Degler, Bohdan Michalski, Lech Sokół : [20] |
Hasła: | Witkiewicz, Stanisław Ignacy (1885-1939) - korespondencja Witkiewicz, Jadwiga (1893-1968) - korespondencja Listy polskie - 1928-1931 r. Malarze polscy - 1918-1939 r. - źródła Pisarze polscy - 1918-1939 r. - źrodła |
Adres wydawniczy: | Warszawa : Państwowy Instytut Wydawniczy, 2007. |
Opis fizyczny: | 625, [3] s. : il. ; 21 cm. |
Uwagi: | Indeks. |
Powiązane zestawienia: | Listy |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Notka biograficzna:
Witkiewicz, Stanisław Ignacy
Malarz, fotograf, pisarz, dramaturg i filozof. Autor koncepcji Czystej Formy, właściciel studia portretowego. W roku 1917 przyłączył się do grupy „formistów” i brał udział w jej wystawach. Dwa lata później, w roku 1919, wydał swoje główne dzieło estetyczne Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia zawierające Teorię Czystej Formy. Ta teoria estetyczna bo nie był to program, w przeciwieństwie do ówczesnych, licznych nowych kierunków artystycznych zdeterminowała jego późniejszą twórczość malarską oraz teatralną. I chociaż teoria ta stanowiła [>>]