Listy do żony. [T. 1], (1923-1927)
Korespondencja Witkacego z żoną, Jadwigą z Unrugów, obejmuje 1258 listów, kartek, widokówek i telegramów, pisanych od 21 marca 1923 r. do 15 sierpnia 1939 r. (z przerwami, kiedy przebywał on w Warszawie, gdzie mieszkała żona). To wielkie dzieło nie mające odpowiednika w polskiej literaturze. Jego wyjątkowa wartość polega na tym, że Witkacy jest w swoich listach szczery do granic ekshibicjonizmu i traktuje żonę niemal jak
spowiednika, któremu można wyznać najskrytsze myśli i najintymniejsze przeżycia. Stanowią one świadectwo skomplikowanych więzi uczuciowych łączących tych dwoje ludzi, których małżeństwo przeżywało trudne okresy, ale przetrwało próbę czasu. To jednocześnie bezcenne źródło wiedzy o życiu i twórczości Witkacego, a zarazem autentyczny dokument psychologiczny, ukazujący niezwykłą osobowość człowieka i artysty. Czyta się te listy jak fascynującą i wielowątkową powieść autobiograficzną, której tłem jest środowisko zakopiańskie ukazane z ironią i humorem.
Zobacz pełny opisOdpowiedzialność: | Stanisław Ignacy Witkiewicz ; przygot. do dr. Anna Micińska ; oprac. i przypisami opatrzył Janusz Degler. |
Seria: | Dzieła zebrane / Stanisław Ignacy Witkiewicz : wyd. krytyczne ze wstępem Jana Błońskiego : kom. red. przewodn. Janusz Degler, Bohdan Michalski, Lech Sokół : [19] |
Hasła: | Witkiewicz, Stanisław Ignacy (1885-1939) Witkiewiczowa, Jadwiga (1893-1968) Malarze polscy - 1918-1939 r. Pisarze polscy - 1918-1939 r. Listy polskie - 1918-1939 r. |
Adres wydawniczy: | Warszawa : Państwowy Instytut Wydawniczy, 2009. |
Wydanie: | Wyd. 1 dodr. |
Opis fizyczny: | 500, [4] s. : il. ; 21 cm. |
Uwagi: | Indeks. |
Powiązane zestawienia: | Listy |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Wyp. Nr 124
ul. Berensona 38
Wyp. Nr 42
ul. Antalla 5
Notka biograficzna:
Witkiewicz, Stanisław Ignacy
Malarz, fotograf, pisarz, dramaturg i filozof. Autor koncepcji Czystej Formy, właściciel studia portretowego. W roku 1917 przyłączył się do grupy „formistów” i brał udział w jej wystawach. Dwa lata później, w roku 1919, wydał swoje główne dzieło estetyczne Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia zawierające Teorię Czystej Formy. Ta teoria estetyczna bo nie był to program, w przeciwieństwie do ówczesnych, licznych nowych kierunków artystycznych zdeterminowała jego późniejszą twórczość malarską oraz teatralną. I chociaż teoria ta stanowiła [>>]